همراز
نویسنده: من و همسرم(86/11/20 :: 11:51 صبح)
وقتی سکوتم اندوه را فریاد میزند و اندیشه هایم راه گریزی به سوی تو می یابد وقتی تنها چشمهای نگران تو اشک های لرزان مرا می بیند وقتی نیلوفرهای آبی عشق تو بر ریسمان افکارم آشیانه میسازد وقتی با حضورت سرمای قلب یخ زده ام را ذوب میکنی دیگر درون سینه ام قلبی نیست تا ناآرام باشد بلکه قطره ایست که دریای وجود تو را جستجو میکند.
خداوندا چه ساده انگاشتم من که تنهایم!!
خداوندا با نام تو آغاز میکنیم
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
کل بازدید:5144
بازدید امروز:2
بازدید دیروز:0
اوقات شرعی
درباره خودم
لوگوی خودم
اشتراک